Gastblog: The C(har)ity that never sleeps

Store Support is al jaren klant bij Voys en bevriend medebewoner van de Mediacentrale in Groningen. Arjen van Hijum van Store Support liep de New York marathon om geld op te halen voor KiKa. Voys sponsorde hem en daarmee KiKa. Hieronder lees je over dit indrukwekkende avontuur.

Geschreven door: Arjen van Hijum

KiKa

Totdat het tegendeel is bewezen ga je er vanuit dat je gezond bent. Tot het tegendeel is bewezen, ga je ervan uit dat iedereen om je heen gezond is. En wanneer je geconfronteerd wordt met het tegendeel, dan word je aan het denken gezet en wordt het tijd om écht iets te doen voor het goede doel.

Zo maakten wij bij Store Support enkele jaren geleden kennis met Marieke van KiKa. Hoewel Marieke formeel werkzaam is namens een organisatie die zich opwerpt als geldverzamelaar voor dit doel, doet zij in alles blijken voor KiKa te werken en meer dan volledig achter het doel te staan, namelijk: de verhoging van de genezingskans op kinderkanker. Haar enthousiasme, werklust en geldingsdrang werkten zo aanstekelijk, dat we (namens Store Support) graag ons steentje bijdroegen door kosteloos onderzoek uit te voeren voor KiKa. Ieder jaar worden er namelijk meerdere runs georganiseerd om geld bijeen te lopen. Door klanttevredenheidsonderzoek onder deze runners uit te voeren kan de organisatie ervan worden geoptimaliseerd.

De NYC Marathon

Toen kwam hét aanbod. “Arjen,” zei Marieke, “Is dat niet iets voor jou, the Run4KiKa?” Arjen dacht: “Nou, dat zal wel niet zoveel kilometers zijn.” “Het betreft de New York Marathon Arjen, echt een prachtige uitdaging, een super mooie reis, een ervaring die je nooit zult vergeten!”, vervolgde Marieke enthousiast. Een marathon? Arjen wist dat hij met een vijfdaagse New York zijn vriend/compagnon Ewald en broer Rutger wel mee kon krijgen. Nu ze er alleen nog even van overtuigen dat het voor het goede doel was en er maar liefst 12.000 euro ingezameld diende te worden, alvorens ze naar The Big Apple konden afreizen. O ja, en natuurlijk zo’n 1.000 kilometer bijeen trainen om überhaupt te mogen dromen van de finish.

Zo geschiedde. Marieke schreef hen in, de fanpage werd aangemaakt, de sponsoren werden geworven. We schrijven dan ongeveer december 2013, nog elf maanden te gaan. Rutger wist wat ons te wachten stond, want hij is getraind (marathon)loper. Voor Arjen en Ewald was het gissen. De enige zekerheid die zij op dat moment hadden, was dat ze met hun huidige BMI, dat gelijk stond aan het aantal kilometers van de marathon, de finish niet zouden bereiken. Het voornemen was dan ook om toch echt na de kerst te beginnen met trainen.

Bizar

Wat zich na de kerst afspeelde was bizar. In vele opzichten. Het goede voornemen voor het goede doel zou centraal staan in 2014, maar helaas was er nog iets dat centraal kwam te staan. Iets dat qua strijd zwaarder is dan welke marathon ook. Ewald kreeg kanker. Zijn strijd werd van een andere orde; vanaf dat moment werd hij de grote motivator voor Arjen en Rutger. Letterlijk en figuurlijk. Hij supportte volop en was tegelijkertijd de inspiratiebron en reden dat Arjen en Rutger met groot fanatisme begonnen met trainen en geld inzamelen. Nogmaals: het was bizar. Het ene moment bezoek je Ewald die voor een chemo behandeling in het UMCG ligt, het andere moment ren je een ronde van vijftien kilometer om op 2 november de magische marathon te kunnen lopen. Voor Ewald en al die zieke kinderen. In de loop van 2014 wierp de strijd van Ewald zijn vruchten af en kwam zijn genezing dichterbij. Tussen de chemo’s door zat hij op de hometrainer in zijn kamertje om te laten zien wat echt trainen is. De kankercellen werden met succes bestreden en Ewald boekte zijn ticket naar New York. Dames en heren, een betere supporter konden Arjen en Rutger zich niet wensen.

Tezamen met zo’n 90 lopers die eveneens namens KiKa gingen lopen, stapten we op 29 oktober in het vliegtuig. Vanaf het eerste moment was er op ieders koppie een gezonde spanning af te lezen. Arjen zag bekkies waarvan er vijf in zijn eigen hoofd pasten en vroeg zich af of hij wel genoeg getraind had… Rutger was ervan overtuigd dat New York de stad was waar hij zijn PR ging vestigen. Ewald was in extase toen hij hoorde dat hij de dag voor de ‘echte’ marathon mocht meedoen met The Dash To The Finishline. Een loop van vijf kilometer, die eveneens eindigt bij de finish. New York maakte indruk, veel indruk. Toch was het donderdag tot en met zaterdag vooral zaak om de verleidingen te weerstaan. Niet te veel drank, burgers en festiviteiten en vooral veel rust en koolhydraten. Oké, vooruit dan, alleen een paar biertjes in één van de prachtige sky bars.

Run4KiKa

Starten in de kou

Voordat we het wisten was het twee november. Vijf uur ’s ochtends gaat de wekker. Het is koud. Één laag sportkleding werd verstopt onder vijf andere lagen kleding. We stapten de bus in die ons samen met de tienduizenden andere lopers naar de start bracht. De spanning steeg, de gevoelstemperatuur buiten daalde, de wind nam toe. Vervolgens is het wachten, heel lang wachten. Het startgebied was verdeeld in verschillende vakken en je raadt het al, de lopers die een iets langere looptijd verwachten startten achteraan. Arjen start dus een uur later dan Rutger. In de tussentijd had Ewald een fiets gehuurd bij de plaatselijke fietsenzaak en had voor zichzelf een route uitgestippeld om op vijf plaatsen aan het parcours Arjen en Rutger aan te kunnen moedigen.

Daar gaan we! Met muts op en handschoenen aan lopen de mannen de eerste kilometers. Het is zwaar. Tegen de brug op en tegen de wind in word je verplicht om een strijd tegen jezelf te leveren. Nu voel je waarom je zoveel hebt getraind, zoveel wijn hebt laten staan en vaker salade at, terwijl je de Friet van Piet terzijde schoof. Nu is het vooral het moment om te bewijzen dat je echt iets voor Kika wilt betekenen, nu kan je pas echt bewijzen wat voor klotenziekte kanker is en hoe graag je 42,2 kilometer wilt lopen om 12.000 euro mee naar Nederland te nemen.

Enthousiaste Yanks

Gelukkig is daar de Amerikaan. Na Ewald de beste supporters die een hardloper zich kan wensen. Ruim twee miljoen New Yorkers en fellow citizens schreeuwen de lopers naar de volgende kilometer. De lopers, die bijna allemaal hun voornaam op hun borst hebben staan, weten niet wat ze meemaken. Je kunt zeggen wat je wilt, maar de duizenden high fives, de geweldige opzwepende beats in the Bronx en de indrukwekkende spandoeken en aanmoedigingen hielden Rutger en (vooral) Arjen op de been. Arjen weet zijn emoties haast niet te bedwingen wanneer er langs 1st Avenue duizenden supporters, rijen dik, 1-voor-1 zijn naam roepen, omdat Ewald in een megafoon staat te tetteren die hij zojuist van een Yank heeft mogen lenen. Just magnificent. Dan de finish. De eindstreep na 42,2 kilometer. De beloning na veel pijn, het moment dat je voor het eerst in je leven kunt zeggen dat je écht tot het uiterste bent gegaan. Wederom krijg je het koud en wil je naar de bus om op te warmen. Je wilt naar huis bellen om te zeggen dat je het hebt gehaald. Je wilt vieren wat je hebt bereikt. Je wilt op bed en hebt er alles voor over om de dagen van spierpijn over te slaan. Iedere keer dat je naar je enorme medaille kijkt voel je een moment van trots, enorme trots die moeilijk valt te beschrijven. En wat zijn we trots op de tijden. Rutger in maar liefst 3 uur en 42 minuten (nieuw PR!) en Arjen (zonder te wandelen) in 4 uur 45 (conform doelstelling).

Terug in het vliegtuig hebben we het over het enorme bedrag dat de KiKa lopers met elkaar hebben ‘binnengerend’. Een bedrag dat zo hoog is dat aanwezige en meeloper directeur/KiKa-oprichter Frits Hirschstein aangeeft dat we hiermee echt levens gaan redden. Het bedrag staat namelijk gelijk aan het financieren van een aantal grote onderzoeken, die de kans op genezing van kanker bij kinderen weer iets verder laat toenemen. Pas weken later dringt het verder tot je door hoe mooi deze mededeling is.

Op de Bucket List

Tevens dringt het tot Arjen en Rutger door hoe bijzonder het is dat zij deze ervaring met Ewald konden delen. Daar, in New York, renden zij door de straten en was Ewald de grote supporter van de dag. Een dag die mogelijk werd gemaakt door het geweldige werk dat KiKa doet. Als je hoort en ziet wat zij mogelijk maken, wat de veel te jonge patiënten moeten meemaken en welke verschrikkelijke gevolgen dit kan hebben… het is haast niet te beschrijven. Voor iedereen die op zijn Bucket List de items ‘goede doelen steunen’, ‘New York bezoeken’ en ‘meer hardlopen’ heeft staan: dit is je project! Geef je op voor de Run for KiKa 2015 op 1 november. Succes 😉

Graag bedanken Arjen, Rutger en Ewald de vrienden van Voys voor de gulle donatie. Ambitieuze lopers kunnen niet zonder enthousiaste en betrokken sponsoren. Dank, mede namens KiKa, heel veel dank.